Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

το ήρεμο λιμάνι του δημοσίου

Κατά τα άλλα, καλά που υπάρχει και το ήρεμο λιμάνι του δημοσίου όπου μπορεί νά αράξει ο καταταλαιπωρημένος από τις θύελλες του σκληρού καπιταλισμού άνθρωπος του σήμερα. Εκεί δεν χρειάζεται κόπος, αφού τόν μισθό του τον πληρώνουν υπάνθρωποι που δεν είχαν τα κότσια να γλύψουν αρκετά ή να παπαγαλίσουν αρκετά γιά νά περάσουν στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Κι αν τολμήσουν να μην πληρώσουν υπάρχει και ο αστυφύλακας …

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Σκοπιανό: καθρέφτης της ελληνικής υποκρισίας

Αναδημοσίευση από Zalmoxis


Δεν έχω την πρόθεση να υπεισέλθω στην ουσία του «Σκοπιανού» ή «Μακεδονικού» ούτε έχω καμία διάθεση να πλειοδοτήσω είτε σε πατριωτισμό είτε σε εθνικό αυτομαστίγωμα. Παρακολουθώντας όμως την έλλειψη στοιχειώδους νηφαλιότητας και -κυρίως- πολιτικής εντιμότητας στα περισσότερα από τα εγχώρια ΜΜΕ αλλά και μεταξύ πολιτικών, δεν μπορώ να μην ασχοληθώ με την υποκρισία που δείχνουν στην πλειονότητά τους οι Έλληνες δημοσιογράφοι / πολιτικοί / (άρα και πολίτες…) με αφορμή το εθνικό αυτό ζήτημα.
Θα σταθώ μόνο στα γεγονότα των τελευταίων 24ωρων για να στηρίξω το συμπέρασμά μου περί ελληνικής υποκρισίας και για του λόγου το ασφαλές ιδού μερικά – ενδεικτικά μόνο- στοιχεία:
1. Ο Έλληνας διαθέτει το ιερό και απαραβίαστο δημοκρατικό δικαίωμα να καίει σε κάθε ευκαιρία την αμερικανική σημαία, αλλά ταυτόχρονα έχει και το δικαίωμα να καταγγέλλει για βαρβαρότητα τους Σκοπιανούς, επειδή ένας καλλιτέχνης από την FYROM, παράλλαξε τον σταυρό στην ελληνική σημαία με σβάστικα.
2. Ο Έλληνας διατηρεί για τον εαυτό του κάθε δικαίωμα να εμφανίζει σε έντυπα, αφίσες, σκίτσα, γελοιογραφίες, κ.λπ. τον Μπους, τον Κλίντον, τον Φίσερ, τον Μπλαιρ και άλλους ως Χίτλερ, αλλά διαμαρτύρεται «μετ΄ αποτροπαίου βδελυγμίας» για το σκίτσο του Καραμανλή με στολή SS σε σκοπιανό περιοδικό, επικαλούμενος το ότι ο Έλληνας πολέμησε κατά των Γερμανών, προφανώς υπονοώντας πως οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί συμπατριώτες των Μπλαιρ και Μπους ήταν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό του Άξονα.
3. Ο Έλληνας κατηγορεί τις μεγάλες δυνάμεις όπως π.χ. η Αγγλία ή οι ΗΠΑ για αλαζονεία έναντι των μικρότερων κρατών όπως είναι η Ελλάδα, αλλά επιμένει να αποκαλεί το ίδιο αλαζονικά την FYROM ως «κρατίδιο» που σημειωτέον είναι 2,5 φορές μεγαλύτερο από την έκταση της Κύπρου, η οποία όμως δεν χαρακτηρίζεται «κρατίδιο» αλλά κυρίαρχο κράτος μέλος της Ε..Ε.
4. Ο Έλληνας καταγγέλλει τα εμπάργκο των Αμερικανών, π.χ. στην Κούβα ή παλαιότερα στο Ιράκ, κρατώντας όμως για τον εαυτό του το δικαίωμα να επιβάλει εμπάργκο σε ένα από τα πιο αδύναμα κράτη της Ευρώπης, αδιαφορώντας για το ότι εμπάργκο κατά κανόνα σημαίνει «Πείνα», «Μετανάστευση», «Εγκληματικότητα», «Πορνεία», κ.λπ.
5. Ο Έλληνας πολιτικός καταγγέλλει λαλίστατος και οργίλος το θράσος των Σκοπιανών, αλλά ως κόμμα εξουσίας «ξεχνά» πως αυτό το τροφοδοτούν οι ΗΠΑ και φορά το πιο πλατύ δουλικό του χαμόγελο όταν συναντάται ακόμη και με αμερικανούς διπλωμάτες δεύτερης διαλογής.
6. Ο Έλληνας φωνάζει στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε., πως το δίκιο και η ιστορική μνήμη πρέπει να είναι πάνω από την πολιτική σκοπιμότητα, αλλά λογοκρίνει ή συλλαμβάνει -όταν δεν αγνοεί επιδεικτικά- τους ακτιβιστές υπέρ του Θιβέτ (ανεξαρτήτως αν οι τελευταίοι έχουν δίκιο ή όχι).
7. Ο Έλληνας δημοσιογράφος / σχολιαστής / opinion leader, μιλά απαξιωτικά για κόλπα της «νέας γενιάς των αμερικανοτραφών πολιτικών» στην FYROM, προφανώς επειδή ξεχνά ποιοι κυβερνούν την δικιά του χώρα.
Ηθικό δίδαγμα:
Ας φανταστούμε ότι στη θέση της μόνης υπερδύναμης δεν ήταν οι ΗΠΑ, αλλά η Ελλάδα: Άραγε, ο κόσμος θα ήταν πιο δίκαιος και ειρηνικός;