Μπορεί μια δημόσια επιχείρηση να είναι κερδοφόρα?

Ας δούμε γιατί ΚΑΘΕ δημόσια-δημοτική επιχείρηση είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ σε συνεχείς ζημίες.
Στην ιδιωτική επιχείρηση σκοπός είναι το κέρδος. Ο διευθυντής λογοδοτεί στους μετόχους για το ύψος των κερδών που πέτυχε. Όσο περισσότερο πιέσει τους εργαζόμενους να δουλέψουν, όσο λιγότερο τους πληρώσει και όσο περισσότερους τεμπέληδες απολύσει τόσο περισσότερα κέρδη θα επιτύχει και τόσο περισσότερο ευχαριστημένοι θα είναι οι μέτοχοι. Οι ευχαριστημένοι μέτοχοι με τη σειρά τους ανταμείβουν το Διεθύνοντα Σύμβουλο με ένα παχυλό μπόνους και με ανανέωση του συμβολαίου του.
Ας δούμε τώρα πως λειτουργεί μια δημόσια-δημοτική επιχείρηση. Στην περίπτωση αυτή μέτοχοι είναι οι πολίτες δια των αντιπροσώπων τους. Όσο περισσότερο πιέσει ο διευθυντής τους εργαζόμενους να δουλέψουν, όσο λιγότερο τους πληρώσει και όσο περισσότερους τεμπέληδες απολύσει τόσο περισσότερο θα δυσαρεστήσει τους μετόχους γιατί ακριβώς μέτοχοι είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι! Οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι-μέτοχοι λοιπόν καταψηφίζουν τους πολιτικούς που επέλεξαν τον διευθυντή. Ο πολιτικός χάνει τις εκλογές και ο διευθυντής απολύεται... Αν αντίθετα δεν πίεζε τους εργαζόμενους, έδινε παχυλές αυξήσεις, άφηνε τους τεμπέληδες στην ησυχία τους και έκανε αθρόες υπεράριθμες προσλήψεις τότε ο πολιτικός θα κέρδιζε τις εκλογές και αυτός θα διατηρούσε τη θέση του και την υψηλή αμοιβή του. Ποιά πολιτική θα επέλεγε λοιπόν ένας διευθυντής με σώας τας φρένας? Μόνη δυσάρεστη πλευρά στη δεύτερη πολιτική θα είναι οι ζημιές της επιχείρησης αλλά γι αυτό υπάρχουν οι φόροι, έτσι δεν είναι?
Όλοι ευχαριστημένοι λοιπόν εκτός από αυτόν που θα πληρώσει την αγαστή συνεργασία της τεμπελιάς των συμπλεκομένων στην "Δημόσια Επιχείρηση". Αλλά αυτός μπορεί να πάει να "διαμαρτυρηθεί" πως μια κλίκα διαπλεκόμενων λυμαίνονται το κράτος/δήμο κλπ....