Παρατηρώ λοιπόν τους όρους εργασίας στον δημόσιο τομέα σε σχέση με τον ιδιωτικό: Πολύ λιγότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά, μηδενικός κίνδυνος απόλυσης, κανένας έλεγχος των υπαλλήλων....Τί θαύμα είναι αυτό? πώς τα καταφέρανε έτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι? Έχουμε και λέμε λοιπόν: Απαγορεύεται να απολυθούν, άρα δουλεύουν όσο θέλουν και άν θέλουν. Η "επιχείρηση" που "δουλεύουν" δεν θα πέσει ποτέ έξω. Γιατί μας παρέχει τα προϊόντα της βάζοντάς μας το πιστόλι στον κρόταφο. Απαγορεύεται να μην τους πληρώσεις. Αλλιώς φυλακή!! Και πόσα πρέπει να τους πληρώσεις? Απάντηση: Όσα θέλουν!!! Δεν υπάρχει άνω όριο! Θα απεργούν συνέχεια μέχρι να πάρουν αυτά που θέλουν. Και μέχρι να τους ξαναανοίξει η όρεξη (ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο...) Και όσο διάστημα απεργούν δεν δικαιούσαι ούτε να τους απολύσεις αλλά ούτε και να βάλεις άλλους να κάνουν τη δουλειά!! Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους δώσεις όσα ζητάνε. Έτσι καταλήξαμε σε αυτήν την απίστευη στρέβλωση της αγοράς εργασίας: Και ασφάλεια και λεφτά και αραλίκι. Και όλα αυτά στη πλάτη αυτών που λιώνουν 10ωρα και 12ωρα στη δουλειά με λιγότερα λεφτα και με το άγχος της απόλυσης στην πλάτη....Γιατί στον ιδιωτικό τομέα δεν τολμάει κανένας να απεργήσει. Γιατί δεν πουλάνε το προϊόν τους τάζοντας αντίποινα φυλάκισης και αν πάρουν περισσότερα απο όσα παράγουν και η επιχείρηση κλείσει κανένας δεν θα ασχοληθεί μαζί τους...
Να απαγορευτεί λοιπόν η απεργία στους δημόσιους υπαλλήλους ή να επιτραπούν οι απολύσεις. Όποιος δεν γουστάρει να πάει στον ιδιωτικό τομέα να δεί τι καλά που είναι...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Αγαπητέ μου φίλε, σας διαβάζω εδώ και λίγο καιρό συστηματικά.
Διατυπώνετε λογικές απόψεις -όπως άλλωστε τιτλοφορείται το ιστολόγιό σας. Δε σας κρύβω, ωστόσο, ότι σε ορισμένες από τις απόψεις σας βρήκα κάποια λογικά κενά, ή τουλάχιστον έτσι φάνηκαν σε μένα.
Στην τελευταία ανάρτησή σας όμως, θεωρώ ότι έχετε ακολουθήσει λάθος συλλογιστική οδό.
Επιτρέψτε μου:
Α. Δεδομένα:
1. Οι εργασιακές συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα είναι άθλιες. Γεγονός αδιαμφισβήτητο, το οποίο είναι εντονότερο όσο κατεβαίνουμε την κλίμακα "ιεραρχίας" ή το προσοντολόγιο.
2. Οι εργασιακές συνθήκες στο δημόσιο είναι σαφώς καλύτερες, συχνότατα σε βαθμό σκανδαλώδη σε σχέση με τον ιδιωτικό (Παράδειγμα: πρόσφατα θεσπίστηκε η γονική άδεια, που δίνεται στους γονείς για να επισκεφτούν το σχολείο του παιδιού της. Αυτό όμως ισχύει μόνο για το δημόσιο, λες και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αναθρέφουν μοσχάρια, όχι ανθρώπους).
3. Ο δημόσιος τομέας παρουσιάζει την εικόνα ταχέως εξαπλούμενου καρκινώματος.
4. Ο δημόσιος τομέας ασθενεί βαριά: ανοργανωσιά, ακαταλόγιστο ευθυνών, διαφθορά, αρτηριοσκληρωτικός δεινοσαυρισμός, γιγαντισμός και άλλα τέτοια όμορφα.
Β. Παρανόηση (Α)
Μισθολογικές διαφορές δημοσίου - ιδιωτικού τομέα. Τούτες αποτελουν βασικό επίπεδο τριβής και διαξιφισμών. Η αλήθεια, ωστόσο, δεν μπορεί να αποδοθεί με μια απλή φράση του τύπου: "στον Χ τομέα οι αποδοχές είναι καλύτερες". Και αυτό διότι, αν οι καθαρίστριες ή οι φύλακες ενός δημόσιου κτιρίου έχουν καλύτερες αποδοχές από ένα σεκιουριτά ή μια ταμία σε σουπερμάρκετ, ανεβαίνοντας την "ιεραρχία" η κατάσταση αντιστρέφεται άρδην υπέρ του ιδιωτικού τομέα. Ο μισθός ένός επίκουρου καθηγητή, λόγου χάρη, συγκρίνεται μόνο με αυτόν ενός προιστάμενου καταστήματος υποδημάτων. Φτάνοντας μάλιστα σε υψηλά κλιμάκια, τότε είναι σίγουρο ότι γνωρίζετε ότι οι αποδοχές ενός CEO είναι τουλάχιστον πενταπλάσιες ενός Γενικού Γραμμματέα ή ενός Καθηγητή Πανεπιστημίου.
Γ. Προβλήματα (που ζητούν λύση)
1. Εργασιακές συνθήκες.
2. Εργασιακές συνθήκες
και
3. Εργασιακές συνθήκες.
Δ. Ζητούμενα
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω (και πολλά-πολλά ακόμη, φυσικά) το ζητούμενο ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΟΧΙ η προς τα κάτω εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων! Για να αισθανόμαστε δηλαδή όλοι άνετα, πρέπει να επιστρέψουμε στο εβδομαδιαίο ογδοντάωρο? Και άν αυτό συμβαίνει ήδη (που συμβαίνει σε πάμπολλες επιχειρήσεις), ΑΥΤΟ είναι που πρέπει να επιδιώξουμε?
Γράφετε: "όποιος γουστάρει να πάει στον ιδιωτικό τομέα να δει τι καλά που είναι"... Αναρωτηθήκατε γιατί κανείς ΔΕΝ γουστάρει? Φταίει γι'αυτό ο ιδιωτικό τομέας από μόνος του ή μήπως κάτι άλλο? Μηπως (λέω) το πλαίσιο λειτουργίας του? Μήπως το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι απουσιάζει έστω και η παραμικρή υποψία ΕΛΕΓΧΟΥ του? Τήρηση νόμων και διατάξεων?
Αποδέχεστε αβασάνιστα το ότι ο εργαζόμενος στον Ι.Τ. λαμβάνει αποδοχές υποδεκαπλάσιες της αξίας του παραγόμενου από αυτόν έργου, ενώ παράλληλα στηλιτεύετε το γεγονός ότι ο εργαζόμενος στον Δ.Τ. αμοίβεται πλουσιοπάροχα, σε σχέση με αυτό το οποίο αποδίδει.
Μήπως (λέω) θα ήταν υγιέστερο να επιδιωχθεί μια εξισορρόπηση, μια ουσιαστική διόρθωση αυτής της ανισορροπίας?
Ε. Μια διευκρίνιση
Ο Δ.Τ. δεν αποτελεί πεδίο άσκησης των φιλόδοξων εργαζομένων (τουλάχιστον όσον αφορά το οικονομικό σκέλος. Εκεί ξεκινάς υπαλληλάκος και καταλήγεις "διευθυντής". 'Η ξεκινάς καθαρίστρια και καταλήγεις καθαρίστρια. Στον Ι.Τ. είτε είσαι μικρο-προσοντούχος (π.χ. απόφοιτος ΙΕΚ --> γραμματέας/παρασκευαστής καφέ/τηλεφωνήτρια) και εργάζεσαι το οχτάωρο σου, που μόνιμα ξεχειλώνει ή είναι φιλόδοξο "στελεχος" που έχει ξεχάσει προσωπική ζωή, αναψυχή, οικογένεια, γκόμενα/ο και κυνηγάς το αμέρικαν ντριμ....
ΣΤ. Λύσεις (???)
Η εξάλειψη των (όντως πολλές φορές λάθος χρησιμοποιούμενων) μέσων διεκδίκησης (όπως η απεργία) από τον Δ.Τ. δεν αποτελεί λύση. Λυση αποτελεί η παροχή ουσιαστικής δυνατότητας προβολής και διεκδίκησης των αιτημάτων των εργαζομένων στον Ι.Τ. Λύση αποτελεί η παροχή της δυνατότητας στους εργαζόμενους στον Ι.Τ. να ζουν ανθρώπινα. Όχι η αφαίρεση αυτού του δικαιώματος από όλους τους εργαζόμενους.
Υστερόγραφα
1. Γνωρίζετε, φίλε μου, τι συμβαίνει σε χώρες όπου πράγματικά λειτουργούν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς? Γνωρίζετε (και με αυτό σας παραπέμπω σε παλιότερ ανάρτησή σας) ποιες παροχές δικαιούται η έγγυος γυναίκα, λ.χ. στη Ιταλία? ή η μητέρα τεσσάρων παιδιών στην Αυστρία? Μήπως επίσης έχετε υπόψη ότι σε κράτη όπως αυτά τα δικαιώματα των εργαζομένων δε γνωρίζουν διάκριση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα?
2. Γράφετε: "Η "επιχείρηση" που "δουλεύουν" δεν θα πέσει ποτέ έξω". Ναι, αυτό ισχύει αν μιλάμε πράγματι για επιχειρήσεις. Αλλά, φίλε μου, αν θεωρείτε τά σχολεία των παιδιών μας ή τα ιδρύματα πρόνοιας "επιχειρήσεις", τότε σφάλλετε οικτρά.
3. Γράφετε: "...Δεν υπάρχει άνω όριο! Θα απεργούν συνέχεια μέχρι να πάρουν αυτά που θέλουν...." -Δυστυχώς όμως, οι πρόσφατες εξελίξεις των απεργιών σας διαψεύδουν. Κανείς από όσους απήργησαν πρόσφατα δεν πήρε έστω και κλάσμα όσων ζητούσε.
4. (και τελευταίο): Τιτλοφορείτε το ιστολόγιό σας "ΛΟΓΙΚΟ". Και πράγματι, εδώ είναι η ουσία των πραγμάτων. Αντί λοιπόν να ζητάτε αυτά στα οποία αναφέρεστε, ζητήστε τον ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ του εργασιακού συστήματος. Ζητείστε τον ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ των αποδοχών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δεν μπορεί να ζήσει ο σεκιουριτάς με 370 Ε το μήνα,, ο ντελιβαδόρος από τα ανύπαρκτα πουρμπουαρ, δεν μπορεί να δουλεύει η δακτυλογράφος 14ωρο, δεν είναι δυνατο ο νεοδιόριστος επαγγελματίας οπλίτης (απόφοιτος 3ης δημοτικού) να έχει αποδοχές συγκρινόμενες με του λέκτορα. Δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων δωματίων (χτισμένων με επιδότηση, βέβαια) να έχει βρει το μήνα που τρέφει τους έντεκα και ο ταβερνιάρης στο Βουτούμι να χρεώνει τη σαλάτα 12 Ε. Τέλος, δε μπορεί να απεργεί ο βυσματούχος κηπουρός του Δήμου επειδή δεν του πήραν καινούρια ψαλίδακαι παράλληλα ο φουκαριάρα η γραφίστρια να μην μπορεί να πάρει πέντε μέρες άδεια για την τενοντίτιδα που την ταλαιπωρεί. Όσο λοιπόν πρέπει να μπορεί κάποιος να βάλει χέρι στον πρώτο, τόσο θα πρέπει να μπορεί να ζήσει η δεύτερη. Και όχι να πάρουμε την ψαλίδα και να της κόψουμε το χέρι!
το θέμα έχει συζητηθεί πολλάκις , είναι κρίμα πάντως που σε ένα ιστολόγιο που τιτλοφορείται "λογικό" αντιμετωπίζεται εν πολλοίς με υστερικές κορόνες και παραλογισμούς .Το μονο που μπορω να υποθέσω είναι οτι οταν γράφατε το κείμενο προερχόσασταν από μια εξοντωτική μέρα στη δουλειά , παράλληλα με κάποια εκνευριστική συναλλαγή με δημόσια υπηρεσία .
1. Όπως αναφέρει και η Ασυνάρτητη , ένας δημοσιος υπάλληλος δεν μπορεί να απεργεί επ αόριστο , διότι πολύ απλά κάθε μέρα που απεργεί ΔΕΝ πληρώνεται . Και η πλειοψηφία των Δ.Υ. , ξέρετε , δεν πηγαίνει στην υπηρεσία του απο χόμπι ακόμα και αν δεν παράγει απολύτως τίποτα.
2. Για τα περισσότερα λεφτά , τα είπε και η ασυνάρτητη.
3. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν απαγορεύεται να απολυθούν . Απαγορεύεται να απολυθουν αν δεν υποπέσουν σε συγκεκριμένα παραπτώματα ή αν δεν καταργηθεί η θέση που καταλαμβάνουν. Το κατά πόσο βέβαια αυτό τηρείται είναι άλλη συζήτηση , αλλά καταλαβαίνετε οτι δεν είναι θέμα νομοθεσίας
4 . Προφανώς και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι λογικό να απολύονται με τους όρους του ιδιωτικού τομέα . Αν αναρωτιέστε γιατί , κάντε μια βόλτα στην πλατεί α Κλαυθμώνος και ρωτήστε τον περιπτερά γιατί ονομάζεται έτσι ( η πλατεία , όχι ο περιπτεράς )
4. Είναι προφανές οτι το να απαγορεύεις σε εργαζόμενο να απεργήσει ( εκτός πολύ ιδιαίτερων περιπτώσεων που η νομοθεσία αντιμετωπίζει ) είναι καθαρά φασιστικό . Το οτι κανείς δεν απεργεί στον ιδιωτικό τομέα ( μάλλον υπερβολή , εγώ έχω απεργήσει ως εργαζόμενος του ιδιωτικού και ξέρω και άλλες περιπτωσεις ) είναι προβλημα της λειτουργίας της αγοράς στην Ελλάδα και της τήρησης των νόμων .Σε κάθε περίπτωση η λύση δεν είναι η εξίσωση προς το χειρότερο .Το ότι πολλές απεργίες στο δημόσιο είναι υπερβολικές και καταχρηστικές είναι αναμφισβήτητο , συνήθως όμως η συμμετοχή σε αυτές είναι μικρή
5. Η φύση των προσφερομένων απο τις δημόσιες υπηρεσίες υπηρεσιών / προϊοντων είναι τέτοια που δεν τίθεται θέμα επιλογής ή μη της αγοράς τους( στις περισσότερες περιπτώσεις ). Μπορείτε να μην αγοράσετε υπηρεσίες αστυνόμευσης , πυρόσβεσης , εθνικής άμυνας , πολεοδομίας κλπ ;( εκτός και αν είστε αναρχοκαπιταλιστής οπότε να το συζητήσουμε ) Αναμφισβήτητα κάποιες άλλες δεν είναι απαραίτητο να προσφέρονται από το δημόσιο , αλλά και αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Αφού λοιπόν συμφωνήσουμε τι είναι απολύτως απαραίτητο να παράγεται από το κράτος , επιλέγουμε τους απολύτως απαραίτητους δημοσίους υπαλλήλους με αυστηρά και αξιοκρατικά κριτήρια , προσπαθούμε όπου είναι εφικτό να έχουμε αξιολόγηση και σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας με μετρήσιμα και αντικειμενικά κριτήρια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ,αφήνουμε τις κορόνες περί μονιμότητας και απεργίας και αντιμετωπίζουμε το δημόσιο πλεόν ως αναγκάιο κακό βελτιστοποιημένο όμως προς το καλύτερο.Παράλληλα δε παλεύουμε για καλύτερες συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα . Αν το δείτε ψύχραιμα βλέπετε άλλη λύση ;
Χαιρετισμούς
Κατ΄αρχήν σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να ασκήσετε νηφάλια και καλόπιστη επιχειρηματολογία.
Αναμφίβολα σε κάποια πράγματα έχετε δίκαιο. Απαντώ και σε αυτά και στα άλλα που διαφωνώ.
@Ασυνάρτητη:
(Με συγκίνησε η αναφορά σας στο βουντούμι! Λατρεύω τους παξούς -όχι και τους ανθρώπους του- και είναι ο
αγαπημένος μου τόπος διακοπών εδώ και πολλά πολλά χρόνια)
Α. Συμφωνώ με όλα τα δεδομένα που θέσατε
Β. Πράγματι έχετε δίκαιο σε όσα αναφέρετε. Αλλά για ποιά ποσοστά μιλάμε? Τι ποσοσστό των εργαζόμενων είναι CEO? Ή στο δημόσιο πόσοι είναι οι καθηγητές πανεπιστημίου και γενικοί γραματείς? Αν για το 98% των εργαζομένων αυτό που είπα ισχύει τότε νομίζω οτι μπορούμε να πούμε οτι ισχύει γενικά. Στις ψηλότερες τώρα βαθμίδες γίνεται πράγματι μια πολύ μεγάλη αδικία σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Ίσως αυτός να είναι και ένας λόγος που δεν δουλεύουν πολύ οι ΔΥ. Οι προαγωγές έχουν σχεδόν μηδενικό οικονομικό αντίκρυσμα.
Οφείλω εδώ να προσθέσω την αντίδρασή μου σε μια ακόμη κατάφωρη αδικία που γίνεται προς τους ΔΥ που δεν μπορούν να απεργήσουν (δικαστές, στρατιωτικοί αλλά και γιατροί). Οι μισθοί τους μένουν καθηλωμένοι επ΄άπειρον. Αυτή η πολιτικη διαλύει τον κρατικό αλλά και τον κοινωνικό ιστό (διαφθορά φακελάκια αδιαφορία). Μήπως προτείνω να επιτραπεί η απεργία και σε αυτούς τους τομείς? Όχι. Η απάντηση κατ΄εμέ είναι: Να ανοίξει κατά πολύ η ψαλίδα των αμοιβών και στον δημόσιο τομέα. Να υπάρξει σύνδεση των αμοιβών των ΔΥ με τις αμοιβές των αντίστοιχων "συναδέλφων" τους του Ιδιωτικού τομέα αλλά να είναι σαφώς χαμηλότερες. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Πυραμίδα είναι η ιεραρχία και στους δύο τομείς και η στατιστική υπηρεσία μπορεί να μας δώσει τις μέσες αμοιβές κάθε βαθμίδας στον ιδιωτικό τομέα.
Γ. Επιτρέψτε μου να προσθέσω και αμοιβές και ασφάλεια εργασίας.
Δ,Ε,ΣΤ. Σε αυτά τα τρία θα απαντήσω συνολικά. Θα ήταν πράγματι ονειρικό να γίνουν οι συνθήκες εργασίες στον
ιδωτικό τομέα ίδιες με τον δημόσιο. Αλλά ποιός θα πληρώνει το λογαριασμό τότε? Κατ΄ουσίαν αυτή η πρόταση είναι ίδια με την πρόταση να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Γνωρίζετε όμως κανένα κράτος που να έχει επιβιώσει έχοντας μόνο δημοσίους υπαλλήλους? (Εκτός Β.Κορέας και Κούβας). Η πραγματικότητα λοιπόν είναι οτι τα προνόμια των ΔΥ βασίζονται και ταΐζονται απο τη δουλειά των ιδιωτικών υπαλλήλων. (και όχι μόνο αυτά: και οι βίλες των ιδιοκτητών). Και μη μου πείτε για τους φόρους απο τα κέρδη των καπιταλιστών: και αυτά τα κέρδη απο τις πλάτες των ιδιωτικών υπαλλήλων προέρχονται) Ο επιούσιος λαός λοιπόν, οι ΔΥ, τα παίρνουν γιατί έχουν το μονοπώλιο της κατοχής και χρήσης των όπλων. Και μας λένε: πάρτε τα και σεις. Και ρωτάμε: Πως; Με απεργίες? Και αν ο καπιταλιστής "τα πάρει" και το κλείσει και το μεταφέρει στη Βουλγαρία θα με πάρετε κοντά σας σαν ΔΥ; όχι; και τι θα κάνω τότε;
Ο μύθος της εξίσωσης προς τα πάνω: ΠΟΥ θα βρεθούν τα λεφτά; Όταν λείπουν απο το κράτος για να δώσει αυξήσεις στους ΔΥ τα βρίσκει πολύ εύκολα: Βγάζει τους κουμπουροφόρους και μαζεύει φόρους. Όταν λείπουν απο την ιδιωτική επιχείρηση κλείνει και μένουμε άνεργοι.
Αρα λοιπόν όταν λέμε εξίσωση προς τα πάνω θα πρέπει να πούμε που θα βρεθούν τα λεφτά (να θυμίσω οτι αν αυξηθούν πολύ οι μισθοί ή οι φόροι η επιχείρηση επίσης θα την κοπανήσει...)
Αρα λοιπόν τα λεφτά που υπάρχουν θα πρέπει να μοιραστούν πιο δίκαια. Πόσο δίκαια; Τόσο ωστε κάποιος να το σκέφτεται αρκετά πριν αποφασίσει
αν προτιμά τον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα για να εργαστεί και όχι αυτό το καραγιοζιλίκι που γίνεται σήμερα: Στον ιδιωτικό τομέα πάνε οι δούλοι που δεν μπορούν να χωθούν σε μια θεσούλα στο δημόσιο....
Υ.Γ.
1. Το κόστος των παροχών προς τις μητέρες θα πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος και γι΄αυτές που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Αλλιώς, κάνοντας τον ευαίσθητο με ξένη τσέπη καταλήγουμε στα καραγκιοζιλίκια των συνεντεύξεων του τύπου: "Σκοπεύετε να πατρευτείτε σύντομα; (αν ναι να βρω ΄καναν άλλον...)
2. Επιχείρηση είναι κάθε τι που για να μου παρέχει μια υπηρεσία μου ζητάει χρήματα. Δεν είναι επιχείρηση η εκκλησία π.χ. Μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς χωρίς να πληρώσει. Αν δεν πληρώσω όμως τον δάσκαλο ή το γιατρό δεν θα την δει κάθόλου "λειτούργημα"...
3. Και τότε πως καταλήξαμε στο παράδοξο "λιγότερη δουλειά-περισσότερα λεφτά-μηδέν απολύσεις"?
4. Απο ποιούς να τα ζητήσω; Στον Θεό δεν πιστεύω και όσο για το κράτος "τα πιάσαμε τα λεφτά μας".
Μήπως όμως οι πραγματικές αμοιβές είναι αυτές του σεκιουριτά του ντελιβερά και της γραμματέως και
ο "κηπουρός του δήμου" τα παίρνει "χοντρά" απο τους προηγούμενους γιατί έχει τα όπλα? Μήπως γι' αυτό φιλάει
κατουρημένες ποδιές ο καημένος για να τρυπώσει στο Δήμο? (και βέβαια μόλις "τρυπώσει" αρχίζει τις απεργίες...)
Γιατί αυτοί έχουν τα όπλα! Δοκιμάστε να μην πληρώσετε φόρους ή δημοτικά τέλη και κάποιο πρωί κατι τυπάκια με στολές και πιστόλια θα χτυπήσουν το κουδούνι σας...
@ :-)
1. Δόξα τω Θεό!!!!!!Αλλιώς μάλλον θα καταλήγαμε στους μισθούς των λιμενεργατών του ΟΛΠ (10.000Ευρώ το μήνα...)
2.
3. Στο συγκεκριμένο θέμα αυτό που μας αφορά είναι τι συμβαίνει πραγματικά
4. Γιατί? ποιοί απολύονταν τότε? μήπως τα "βύσματα"? Πιστεύετε πραγματικά οτι σήμερα (αν επιτρεπόταν οι απολύσεις) η κάθε κυβέρνηση θα απέλυε τους προηγούμενους και θα έβαζε τους δικούς της? Ποιούς θα απέλυε? Τους δάσκαλους,τους καθηγητές, τους στρατιωτικούς.τους αστυνομικούς, τους εφοριακούς, τους γιατρούς? Αν βέβαια απέλυε τους άχρηστους που προσέλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση για να μαζέψει ψήφους καθόλου δεν θα με εννοχλούσε. Και θα ήξερε και ο άχρηστος οτι και να τον "μπάσει" κάπου αυτό το κόμμα θα τον σουτάρει το επόμενο οπότε και δεν πολυαξίζει το φίλημα η κατουρημένη ποδιά...
5. Δεν είναι πιο φασιστικό να μου χτυπάνε το κουδούνι τα τυπάκια με τις στολές και τα όπλα και να μου λένε φέρε τα λεφτά μη σε χώσουμε φυλακή?
6. Δεν αμφισβητώ την αναγκαιότητα του κράτους. Προσπαθώ να εξηγήσω την παράλογη διαφορά στις συνθήκες εργασίας μεταξύ ΔΥ και ΙΥ.
Σχετικά με την τελευταία παράγραφο:
Για τον δημόσιο τομέα: Και άν όλοι αυτοί αποφασίσουν μετά οτι δεν τους φτάνουν τα λεφτά (φτάνουν ποτέ?) τί θα κάνουν? Απεργία. Και θα τα πάρουν? Ναί γιατί είναι μονοπώλιο. Θα μας ρωτήσουν αν μας περισσεύουν? Όχι. Έχουν πάντα τους κουμπουροφόρους έτοιμους. Και άν μετά απο λίγο αποφασίσουν οτι πάλι δεν φτάνουν τα λεφτά?
Για τον ιδιωτικό τομέα: Παλεύουμε εναντίων ποιών? Αν μείνουμε άνεργοι θα τη βγάλουμε με 300 το μήνα? Ποιός νοιάζεται για τους ανέργους?
Δημοσίευση σχολίου