Να απαγορευτεί η απεργία στους δημοσίους υπαλλήλους

Παρατηρώ λοιπόν τους όρους εργασίας στον δημόσιο τομέα σε σχέση με τον ιδιωτικό: Πολύ λιγότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά, μηδενικός κίνδυνος απόλυσης, κανένας έλεγχος των υπαλλήλων....Τί θαύμα είναι αυτό? πώς τα καταφέρανε έτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι? Έχουμε και λέμε λοιπόν: Απαγορεύεται να απολυθούν, άρα δουλεύουν όσο θέλουν και άν θέλουν. Η "επιχείρηση" που "δουλεύουν" δεν θα πέσει ποτέ έξω. Γιατί μας παρέχει τα προϊόντα της βάζοντάς μας το πιστόλι στον κρόταφο. Απαγορεύεται να μην τους πληρώσεις. Αλλιώς φυλακή!! Και πόσα πρέπει να τους πληρώσεις? Απάντηση: Όσα θέλουν!!! Δεν υπάρχει άνω όριο! Θα απεργούν συνέχεια μέχρι να πάρουν αυτά που θέλουν. Και μέχρι να τους ξαναανοίξει η όρεξη (ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο...) Και όσο διάστημα απεργούν δεν δικαιούσαι ούτε να τους απολύσεις αλλά ούτε και να βάλεις άλλους να κάνουν τη δουλειά!! Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους δώσεις όσα ζητάνε. Έτσι καταλήξαμε σε αυτήν την απίστευη στρέβλωση της αγοράς εργασίας: Και ασφάλεια και λεφτά και αραλίκι. Και όλα αυτά στη πλάτη αυτών που λιώνουν 10ωρα και 12ωρα στη δουλειά με λιγότερα λεφτα και με το άγχος της απόλυσης στην πλάτη....Γιατί στον ιδιωτικό τομέα δεν τολμάει κανένας να απεργήσει. Γιατί δεν πουλάνε το προϊόν τους τάζοντας αντίποινα φυλάκισης και αν πάρουν περισσότερα απο όσα παράγουν και η επιχείρηση κλείσει κανένας δεν θα ασχοληθεί μαζί τους...
Να απαγορευτεί λοιπόν η απεργία στους δημόσιους υπαλλήλους ή να επιτραπούν οι απολύσεις. Όποιος δεν γουστάρει να πάει στον ιδιωτικό τομέα να δεί τι καλά που είναι...

Το επίδομα των τρίτεκνων-πολύτεκνων

Πιστεύω οτι όχι απλώς θα πρέπει να επιδοτείται το τρίτο παιδί αλλά θα πρέπει το κράτος να αναλαμβάνει το κόστος ανατροφής όλων των παιδιών.... Να γιατί: Ιστορικά, όταν δεν υπήρχαν συστήματα συντάξεων ό κόσμος έλεγε "κάνε παιδιά να έχεις καλά γεράματα". Αυτό με την έννοια οτι κάποιος θα σε ταΐζει όταν θα είσαι ανήμπορος. Αυτό με την έλευση της έννοιας της σύνταξης άλλαξε. Τώρα ο άνθρωπος δεν υπολογίζει στα παιδιά του αλλά στην σύνταξη. Γι΄αυτό και η μεγάλη υπογεννητικότητα, γι΄αυτό και ο μεγάλος ντόρος για τις συντάξεις. Αλλά ποιοί θα παράγουν αύριο και θα εξασφαλίζουν την πληρωμή αυτών των συντάξεων? Τα σημερινά παιδιά. Και γιατί άραγε να πληρώνουν με τη δουλειά τους τις συντάξεις και άλλων εκτός των γονιών τους? Ένα πιθανό αντεπιχείρημα είναι πως αν διορθωνόταν το σημερινό ελλεϊνό σύστημα "μάζεψε εισφορές"-"δώσε τις συντάξεις" με το κεφαλαιοποιητικό τότε δεν θα πληρωναν τα παιδιά αλλά οι τόκοι και τα μερίσματα των επενδεδυμένων κεφαλαίων. Αλλά τα λεφτά μόνα τους δεν "γεννάνε" λεφτά. Κάποιος πρέπει να τα δουλέψει! Αν δεν υπάρχουν σήμερα πολλά παιδιά δεν θα υπάρχουν αύριο πολλοί επιχειρηματίες και εργαζόμενοι να τα δουλέψουν και να μας δώσουν τόκους και μερίσματα! Οι τόκοι θα πέσουν στο μηδέν και τα μερίσματα επίσης. Και τότε με τί τόκους και αποδόσεις θα δοθούν οι συντάξεις?